Читать «З"яўленне містэра Кіна» онлайн - страница 9

Пачуўся грукат разбітага шкла. Алекс Портал, наліваючы сабе віскі, упусціў графін.

— Ой, сэр, вельмі выбачаюся… Не разумею, як гэта я так…

Іўшэм перарваў яго:

— Нічога страшнага, сябра, нічога страшнага. Цікава… Разбітае шкло нагадала мне… Яна ж тады таксама разбіла графін, місіс Эплтан. Ну той, з-пад партвейну.

— І праўда. Стары Эплтан кожны вечар выпіваў шклянку партвейну — толькі адну, не больш. А на наступны дзень пасля яго смерці хтосьці са слуг бачыў, як яна вынесла графін з дому і разбіла яго. Безумоўна, пайшлі чуткі. Бо ўсе ж ведалі, як ёй кепска з ім жылося. Плёткі распаўзаліся ўсё далей і далей, і ўрэшце праз некалькі месяцаў нехта з яго сваякоў падаў хадайніцтва аб эксгумацыі. І небеспадстаўна — выявілася, што старога атруцілі. Мыш’як, здаецца.

— Ды не, мусіць, стрыхнін. Але розніцы ніякай. Такія справы. І зрабіць гэта мог толькі адзін чалавек. Місіс Эплтан паўстала перад судом. Апраўдалі яе хутчэй праз недахоп доказаў, чым дзякуючы важкім аргументам на карысць невінаватасці. Іншымі словамі, ёй пашанцавала. Але я б не стаў моцна сумнявацца ў тым, што гэта яна. Што там з ёй потым здарылася?

— Думаю, вярнулася ў Канаду. Ці ў Аўстралію? Там у яе быў дзядзька ці хтосьці яшчэ, хто прапанаваў ёй прытулак. Лепшага ў такіх абставінах і не прыдумаеш.

Містэр Сатэртуэйт як зачараваны сачыў за правай рукой Алекса Портала, што сціскала бакал. Хватка была напраўду мёртвай.

“Калі не будзе асцярожны — праз хвіліну ці дзве разаб’е і бакал, — падумаў містэр Сатэртуэйт. — Божа мой, як цікава ўсё павярнулася”.

Іўшэм падняўся і наліў сабе віскі.

— Але мы зусім не наблізіліся да разумення прычынаў, з якіх бедны Дэрэк Кейпл застрэліўся, — зазначыў ён. — Расследаванне не мела асаблівага поспеху, праўда, містэр Кін?

Містэр Кін рассмяяўся. Дзіўны гэта быў смех: кплівы — і адначасна сумны. Ён прымусіў усіх скалануцца.

— Выбачаюся, — сказаў містэр Кін. — Вы ўсё яшчэ жывяце ў мінулым, містэр Іўшэм. Вас звязвае вашае перадузятае меркаванне. Але я, старонні чалавек, выпадковы мінак, бачу толькі факты!

— Факты?

— Так, факты.

— Што вы маеце на ўвазе? — спытаў Іўшэм.

— Я бачу чыстую паслядоўнасць згаданых вамі фактаў, на значнасць якіх вы не звяртаеце ўвагі. Давайце вернемся на дзесяць гадоў назад і зірнем на падзеі неперадузята і без эмоцыяў.

Містэр Кін падняўся, і падалося, што ён нашмат вышэйшы за астатніх. За яго спінай у каміне рэзка ўспыхнуў агонь. Ціхі голас госця заварожваў прысутных:

— Вы седзіце за абедам. Дэрэк Кейпл абвяшчае пра заручыны. У той момант вы думаеце, што гэта Марджары Дзілк. Цяпер вы ўжо не ўпэўненыя. Ён трымаецца неспакойна і ўзбуджана — бы чалавек, які паспяхова кінуў выклік лёсу, які, кажучы вашымі словамі, паставіў усё, што меў, — і выйграў, нягледзячы на неймаверныя перашкоды. Тут звоніць званок. Ён выходзіць, каб забраць запозненую пошту. Сваіх лістоў ён не адкрывае, але вы згадалі, што ён прагледзеў навіны ў газеце. Прайшло дзесяць гадоў, а таму мы не ведаем, што гэта былі за навіны — далёкі землятрус ці блізкі палітычны крызіс. Мы ведаем пра газету толькі адно: там была навіна пра тое, што тры дні таму Міністэрства ўнутраных справаў дало дазвол на эксгумацыю цела містэра Эплтана.