Читать «Маленькi прынц (на белорусском языке)» онлайн - страница 3

- Не такi ўжо ён i маленькi... Ты глянь! Заснуў...

Вось так я пазнаёмiўся з Маленькiм прынцам.

III

Не адразу зразумеў я, адкуль ён з'явiўся. Маленькi прынц, якi лiтаральна засыпаў мяне пытаннямi, нiбыта i не чуў маiх. Толькi з паасобных, выпадкова сказаных слоў мне пакрысе адкрылася яго таямнiца. Так, калi ён упершыню ўбачыў мой самалёт (самалёт я маляваць не буду, гэта надта складаны для мяне малюнак), ён спытаў:

- А гэта што за штука?

- Гэта не штука. Гэта самалёт. Мой самалёт. Ён лятае.

I я з гордасцю раслумачыў яму, што я ўмею на iм лятаць.

- Як?! - усклiкнуў ён. - Ты ўпаў з неба?!

- Так, - сцiпла пацвердзiў я.

- Як забаўна!..

I Маленькi прынц гэтак весела засмяяўся, што мне аж прыкра стала. Мне хацелася, каб ён паспачуваў мне.

- Значыць, ты таксама прыйшоў з неба! - дадаў ён. - А з якой планеты?

"Дык вось дзе разгадка яго таемнага з'яўлення тут, у пустынi!" - падумаў я i без усякiх хiтрыкаў спытаў:

- Значыць, ты прыйшоў сюды з iншай планеты?

Але ён не адказаў. Ён паглядзеў на мой самалёт i пакiваў галавой.

- Ну, на гэтым ты сапраўды не мог прыляцець здалёк...

I ён надоўга задумаўся. Потым дастаў з кiшэнi намаляванага баранчыка i стаў пiльна разглядваць гэты свой скарб.

Можаце сабе ўявiць, якая цiкаўнасць апанавала мяне ад прызнання наконт "iншых планет". I я паспрабаваў дазнацца паболей:

- Адкуль ты прыляцеў, малыш? Дзе гэта - "у цябе"? Куды ты хочаш забраць майго баранчыка?

Ён з хвiлiну маўчаў, потым прамовiў:

- От добра, што ты даў мне скрынку: буду заганяць у яе баранчыка нанач.

- Ну вядома. А калi будзеш разумны, я дам табе i вяровачку, каб можна было прывязваць яго на дзень, i калочак...

Гэтая прапанова прывяла ў недаўменне Маленькага прынца:

- Прывязваць? Якая недарэчнасць!

- Але, калi ты не прывяжаш яго, ён пойдзе невядома куды i прападзе.

Мой сябар зноў весела засмяяўся.

- Ды куды ж ён пойдзе?!

- Абы-куды. Куды вочы глядзяць...

Тады Маленькi прынц сур'ёзна сказаў:

- Гэта не страшна. Там, у мяне, так мала месца.

I з нейкай задуменнасцю дадаў:

- Калi iсцi толькi куды вочы глядзяць, далёка не зойдзеш...

IV

Так мне стала вядома яшчэ адна, вельмi важная акалiчнасць: яго родная планета была бадай цi большая за хату!

Зрэшты, гэта не вельмi здзiвiла мяне. Я добра ведаў, што, апроч вялiкiх планет, такiх, як Зямля, Юпiцер, Марс, Венера, ёсць яшчэ сотнi iншых, якiм нават iмёнаў не далi, такiх дробненькiх, што iх i ў тэлескоп цяжка разгледзець. Калi астраном адкрывае такую планету, ён дае ёй не iмя, а проста нумар. Напрыклад, называе яе так: "астэроiд "3251"".

У мяне ёсць сур'ёзныя прычыны думаць, што планета, адкуль прыляцеў Маленькi прынц, гэта астэроiд Б-612. Гэты астэроiд быў заўважаны ў тэлескоп толькi адзiн раз, у 1909 годзе, адным турэцкiм астраномам.

Астраном паведамiў тады пра сваё адкрыццё на Мiжнародным астранамiчным кангрэсе. Але нiхто яму не паверыў. А ўсё з-за таго, што астраном быў апрануты па-турэцку. Такi ўжо народ гэтыя дарослыя!

На шчасце, дзеля рэпутацыi астэроiда Б-612, тагачасны турэцкi правiцель загадаў свайму народу пад пагрозай смерцi апранацца на эўрапейскi лад. Той астраном у 1920 годзе зноў паведамiў пра сваё адкрыццё, - цяпер ён быў ужо ў надзвычай элегантным гарнiтуры. I на гэты раз усе паверылi яму.