Читать «Бязглуздыя парады» онлайн - страница 4

Григорий Бенционович Остер

Калі ў больніцу патрапіў

І ня хочаш там валяцца,

Пачакай, пакуль ў палату

Дзядзя доктар зазірне.

Укусі яго - і тут жа

Скончацца твае пакуты,

Выпішуць цябе адразу,

І паедзеш ты дамоў.

* * *

Калі мама вам у краме

Набыла адну машынку

І астатняе ня хоча,

Ўсё, што бачыць, набываць,

Станьце проста, пяткі разам,

Рукі у бакі растаўце,

Адкрывайце рот шырока,

Голасна крычыце: «А!»

І калі з гандлёвай залі

З крыкам «Людцы, памажыце!»

Прадаўшчыцы разьбягуцца

І усе пакупнікі,

Вось тады дырэктар крамы

Падпаўзе і скажа маме:

«Забірайце ўсё бясплатна,

Толькі хай ён замаўчыць!»

* * *

Матуля родная вядзе

Да лекараў зубных?

Ня трэба літасьці чакаць,

Дарэмна сьлёзы ліць.

Маўчы, нібыта партызан,

І сьцісьні зубы так,

Каб не змаглі расьціснуць іх

Сто лекараў зубных.

* * *

Калі ты застаўся дома

Без бацькоў, зусім адзін,

Прапаную пагуляцца

У цікавую гульню,

Што завецца «Сьмелы кухар»

Ці «Адважны кулінар».

Сэнс гульні у гатаваньні

Самай рознай смакаты.

Прапаную для пачатку

Гэткі просьценькі рэцэпт:

Трэба ў новенькія туфлі

Выліць маміны духі,

Потым густа іх намазаць

Файным крэмам дарагім.

І, папырскаўшы алеем

З чорнай тушшу напалам,

Кінуць ў суп, каторы мама

Згатавала на абед.

Паварыць у рондлі з супам

Роўна семдзесят хвілін.

Вынікі гульні пабачыш,

Як дарослыя прыйдуць.

* * *

Калі сябар твой найлепшы

Пасьлізнуўся і упаў,

Пакажы на сябра пальцам

Ды хапайся за жывот.

Хай ён з лужыны пабачыць -

Не сумуеш ты зусім,

Бо сапраўдны друг ня будзе

Засмучаць сваіх сяброў.

* * *

Калі ты яшчэ ня цьверда

Выбраў у жыцьці дарогу,

І ня ведаеш, як лепей

Свой працоўны шлях пачаць.

Трушчы лямпачкі ў пад'ездах -

І табе ўсе скажуць «дзякуй».

Дапаможаш ты народу

Электрычнасьць зьберагчы.

* * *

Каб павыганяць з кватэры

Розных мух ды камароў,

Ты сьцягні з вакна фіранку

І круці над галавой.

Ўніз пападаюць карціны,

Тэлевізар, тэлефон,

Паляцяць вазоны долу,

Люстра бразьне аб паркет.

І ад грукату такога

Разьлятуцца камары,

Ну а мухі, ашалеўшы,

Кінуцца у вырай ўсе.

* * *

Калі вырашыў ты зранку

Без заўвагаў дзень пражыць,

Хуценька залазь у шафу

І хавайся ў цемнату.

Там няма матулі з татам,

Толькі татавы штаны.

Там ніхто крычаць ня будзе:

«Нельга! Перастань! Ня руш!»

Там ня будзеш назаляцца

І ня будзеш замінаць,

Безь ніводнае заўвагі

Зможаш цэлы дзень пражыць.

* * *

Пабіцца вырашыў, тады

Слабейшых выбірай.

Мацнейшы можа здачы даць -

Нашто табе яна?

Чым меншы той, каго ты б'еш,

Тым весялей глядзець,

Як уцякае, плача ён

І «мамачка!» крычыць.

Калі ж старэйшыя прыдуць

Малечу бараніць,

Сам уцякай і горка плач

І «мамачка!» крычы.

* * *

Калі хочаш, каб татуля

Назаўсёды звар'яцеў,

Раскажы яму праўдзіва,

Што учора ты рабіў.

Калі ён пры гэтым зможа

Утрымацца на нагах,

Дык пра заўтрашнія пляны

Ты яму распавядзі.

Калі з выглядам вар'яцкім

Тата песьні запяе,

Тут жа ў хуткую зьвяртайся.

Тэлефон 103. (адзін-нуль-тры)

* * *

Калі ты гуляў у шапцы,

І кудысьці шапка зьнікла,

Не хвалюйся, маме ўдома

Можна нешта нахлусіць.

Ды маніць прыгожа трэба,

Каб ў вялікім захапленьні,

Сьцішыўшы дыханьне, мама

Доўга слухала хлусьню.

Наманіўшы-нахлусіўшы

Пра загубленую шапку,

Што яе ў няроўнай бойцы

Злосны адабраў шпіён,

Пастарайся, каб мамуля

Не хадзіла абурацца