Читать «Прыгоды Мармулка» онлайн - страница 23

- Так жартаваць з будучым кампаньёнам нельга, - ціха ды самаўпэўнена зазначыў хлопец і тут жа папярэдзіў: - Наступным разам такі жарт абыдзецца табе ў сто баксаў.Пасля першай чаркі Геракл стаў яшчэ болей сур'ёзны.

- Прапаную супрацоўніцтва. Ствараем з табою невялікі канцэрн.

- Картэль інвалідаў-падлеткаў. I я так мяркую, што пасаду галоўнага калекі хочаш заняць сам.

- Быў час, калі такіх вясёлых, як ты, аб’ядноўвалі ў лесанарыхтоўчыя брыгады ды ў Сібір пасылалі, будаваць светлую будучыню.

- Я таксама чалавек справы, - нечакана для сябе цвёрда прамовіў Мармулак. - I ў першую чаргу хацеў бы ведаць сутнасць гэтай прапановы.

- Нарэшце пачуу сур’ёзную гутарку, - Геракл паволі наліў у рыжыя ад вады з-пад крана малянкоўскія гарэлкі. - А сутнасць справы ў тым. Паколькі вас, жабракоў-калекаў, сапраўдных і манюкаў, распладзілася што камароў увесну, і адзін у аднаго вы адбіраеце кавалак хлеба, чыніце розныя звады, высвятляеце гамарамі адносіны, берацеся за чубы, неабходна проста стварыць аб'яднанне жабракоў, каб навесці ў вашым асяроддзі хоць нейкі парадак. Слушна я кажу ці не? - запытаў малы ды выпіў.

- У нечым маеш рацыю, - пагадзіўся Мармулак. - Вось толькі як здзейсніць гэта на самай справе?

- Кожная справа павінна быць навукова абгрунтавана. Пагадзіся, што так. А калі так, то мы павінны выкарыстаць у гэтым выпадку навуковую тэрміналогію. Больш правільна было б выказацца наступным чынам: неабходны механізм рэалізацыі гэтай ідэі. Я лічу, што мы у першую чаргу павінны скласці спісы усіх, хто жабруе. Гэта непасрэдна наш працоўны кантынгент. А далей...

Лекцыя Геракла пра жабракоў і іх адносіны паміж сабою была змястоўная, удала падрыхтаваная. Прамоўца, нягледзячы на сваю маладосцъ, меў добрыя прамоўніцкія здольнасці. У яго выказваннях адчуваўся пэўны жабрацкі досвед. Мармулак, стаіўшы дыханне, не прапускаў ніводнага слова. А галоўнае - верыў.

- ...Вядома, што не ўсе жабракі нам падыходзяць. Некаторых увогуле варта пазбавіць ліцэнзіі на заняткі гэтым відам прадпрымальніцтва. Знойдуцца такія, хто не захоча супрацоўнічаць з намі, не захоча падпарадкавацца нам. 3 гэтымі "муджахедамі" ці "iндзeйцaмі" нам давядзецца весці непрымірымае змаганне. Тут неабходна будзе задзейнічаць нават міліцыю. Удзельнікі нашай арганізацыі павінны будуць пералічваць нейкую частку свайго прыбытку у агульную касу. Зразумей, інакш мы не зможам існаваць. Мы, у сваю чаргу, бярэм на сябе абавязак абараняць іх ад розных прайдзісветаў і дапамагаць у выпадку хваробы, пры ўмове, што гэты інвалід у будучым нам спатрэбіцца. Каб наша арганізацыя распачала свае існаванне, мы павінны будзем правесці вялікую працу. Галоўнае - удала падзяліць горад на раены, дзе нашыя людзі будуць здабываць капейку. У кожнага ўдзельніка нашага аб’яднання, згодна з яго спецыялізацыяй, будзе свой раён, папросту кажучы, свая дзялянка...

- У Ільфа і Пятрова вычытаў?

- Слушную ідэю не грэх і пазычыць. Тым болей, што аўтарскі ганарар плаціць не давядзецца. Усё гэта робіцца дзеля таго, каб не было сярод вашых братоў звадаў і мардабою... У будучым нам неабходна будзе набыць тэхніку. Напрыклад, мікрааўтобус, каб дастаўляць так званых інвалідаў на месца працы.