Читать «Апраўданне крыві» онлайн - страница 212

⁹ Гэта не па мне. Гэтыя вясковыя славянскія дзеўкі даволі брудныя. Яны, здаецца, не носяць ніякіх рэйтузаў... Таму выкрэслівайце мяне са спісу, я не ўдзельнік вашай грандыёзнай муштроўкі. Праз месяц я еду дамоў, таму трэба крышку патрываць. Было б дзікай бестактоўнасцю падсунуць маёй Эльзе ў кішэню што-не­будзь непажаданае (ням.).

¹⁰ Ну, як ведаеш. Але не шкадуй пасля. Прыйдзецца пастаяць табе ў каравуле (ням.).

¹¹ — Прэч (ням.).

¹² — Бачыў, што тут было? (ням.)

¹³ — Здаецца, мардабой. Гэта табе не Еўропа. Тут норавы дзікія. Мы з Вольфгангам думалі, што гэта ён навыбор для ўцехі столькі кабет прывёў (ням.).

¹⁴ — Яна, пацеха, і была толькі што. Але за чым затрымка, раз у вас жаданне з’явілася? (ням.)

¹⁵ — Ты ўжо гэтую бабулю сам... А я займуся вось чым. О, добра, добра! (ням.)

¹⁶ — А ты — ступай (ням.).

¹⁷ Сабака, свіння (ням.).

¹⁸ — Макс, хапай шчасце за кудлы, твая ў шырокай спадніцы!

¹⁹ — А мне злаві тую, што...

²⁰ — А мне таўсцейшую, каб...

²¹ — А мне... (ням.)

²² — Яўрэйка! (ням.)

²³ — Яна — яўрэйка? (ням.)

²⁴ — Узяць! (ням.)

²⁵ — Прэч! (ням.)

²⁶ — О, добра, добра!

²⁷ — Сын?

²⁸ — Не, не, матка. Не — муж. Матка хлусіць. Матка — дурная! (ням.).