Читать «Між роспаччу і надзеяй» онлайн - страница 27

Катастрафічна неставала ў вёсцы твораў мастацкай літаратуры для чытаньня. Выпадковай кніжцы ці кніжачцы (напрыклад, з бібліятэкі «Огонька» ці «Советского воина») я радаваўся, як нейкай шчасьлівай падзеі, і перачытваў кожную неаднойчы. Неўзабаве прага чытаць друкаванае, ды яшчэ роднае, беларускае слова пачала наталяцца: у Менску аднавілася на працягу аднаго году выданьне некалькіх беларускіх газетаў і часопісаў. Адразу ж па вызваленьні пачала выходзіць «Звязда», у канцы 1944-га — часопіс «Беларусь», у 1945-м — часопісы «Полымя», «Вожык», «Бярозка», газеты «Літаратура і Мастацтва», «Чырвоная змена», «Калгасная праўда».. У Слабадзе была адчыненая чытальня, якая першы год месьцілася ў звычайнай дый недагледжанай хаце. Туды і пачалі паступаць бадай што ўсе названыя газеты і часопісы. Падпісчыкаў у вёсцы было зусім мала, і толькі на газеты; часопісаў ніхто не выпісваў. Піянерскія выданьні атрымлівала школа. У 1945-м у хату-чытальню пачалі дасылаць і першыя беларускія кніжкі. Помню іх усе, быў іх першым удзячным чытачом: «Астап» М. Лынькова, «Поўдзень» В. Віткі, «Шырокае поле вайны» М. Лужаніна, «Праз вогненны небасхіл» М. Танка, «Гарачы поўдзень» П. Панчанкі, «Крамлёўскія зоры» А. Астрэйкі...