Читать «Фантамас» онлайн - страница 51

— Гурн,— сказаў пракурор,— мацуйцеся! У памілаванні вам адмоўлена!

Твар вязня сказіўся. Вусны зрушыліся, ён здолеў толькі вымавіць:

— Я... Не...

Да яго наблізіўся турэмны святар:

— Вы жадаеце памаліцца?

Вязень прыўзняўся і паўтарыў:

— Я... Не...

Адвакат Барберу, збялелы, наблізіўся да яго:

— Гурн, ці магу я што-небудзь для вас зрабіць?

Асуджаны паспрабаваў устаць, але, зняможаны, зноў прываліўся да сцяны і ледзь гучна вымавіў:

— Я... Я...

Дэйблер рашуча падышоў да начальніка крымінальнай паліцыі.

— Пан Авар, падпішыце, што асуджаны вызвалены з-пад варты!

Покуль той няцвёрдаю рукою ставіў подпіс пад актам перадачы Гурна, Дэйблер адрэзаў нажніцамі каўнер кашулі вязня і валасы на патыліцы... Тым часам адзін з ягоных памагатых зацягваў вяроўку на руках асуджанага да смерці.

Калі яго схапілі пад рукі і пацягнулі па калідоры, ён захроп:

— Я...

Але яго ніхто не слухаў...

— Пяройдзем сюды! — камісар павёў Фандора за сабой да таго месца гільяціны, дзе адсечаная галава праз колькі хвілін скоціцца ў кош.

З турэмнай брамы выехаў аўтамабіль. Усе знялі капелюшы і глядзелі на яго. Усталявалася цішыня — як на могілках. Дэйблер саскочыў з падножкі і адкінуў заднія дзверцы, што леглі, як карабельны трап, на зямлю.

— Божа! — сказаў Фандор.

— Смелы чалавек,— заўважыў Жуў.— Ён нават не збялеў. Звычайна ў такі момант асуджаныя белыя як смерць.

Усё адбылося хутка.

У адно імгненне вязня прывязалі да дошкі і перакулілі яе, Дэйблер злавіў яго за вушы і паклаў галавой на люнет.

Шчоўкнуў стопар.

Бліскавіцай мільгануў нож.

Выбухнуў фантан крыві.

Галава скацілася ў кош з вотруб’ем.

Але раптам камісар адштурхнуў Фандора і кінуўся да эшафота. Паліцыянты глядзелі на яго і нічога не разумелі. Камісар засунуў рукі ў набрынялае крывёю вотруб’е, схапіў адсечаную галаву за валасы, узняў і прыгледзеўся да яе. Паліцыянты кінуліся да яго. Дэйблер таксама паспрабаваў супакоіць камісара:

— Спыніцеся, што з вамі?

— Прэч!

Фандор бачыў, што з камісарам здарылася нядобрае. Ён падбег і разгублена спытаў:

— Што вы робіце?

Адчужаным голасам Жуў растлумачыў:

— Гэта не Гурн... Глядзі, твар нават не збялеў, на ім грым! Як у актора! Халера! Фантамас уцёк! Фантамас на волі. Замест яго пакаралі бязвіннага. Кажу табе: Фантамас жывы!!!