Хто не знае,Што жанчыныНе збяруцца без прычыны.Тут навіны ні пры чым —Ёсць штодня зашмат прычынНа павестцы дня мужы —Для прамоў няма мяжы!Летам,Восенню,ЗімойТолькі й чуеш:— Ну, а мой!..— Гэта што,Нічога ў вас,—Дама важная ўздыхае,—Мой, паверце, кожны разПахне новымі духамі!— Валацугі, лайдакі,Завяліся мухі ў носе!Мой вынослівы такі —З забягайлавак выносяць.— Мой гаворыць:Многа «спраў».Цягнецца дамоў пад ранак.— Мой таксама,—«Шэфства» ўзяў...А над кім?Над рэстаранам!— Мой, хоць кепскі гаспадар,Праўда, не бярэ ні кроплі.— Ну, а мой, як той камар,Столькі п'е —Пакуль не лопне.— Дарагая, не кажы.Хай бы жлукціў, хоць заліўся.«Запісаўся я ў маржы!» —Летась, дурань, пахваліўся.У палонку як нырне(А бадай ты не памёр!),Думаю, сядзі.на дне.Выплыў,Фыркнуў, як бабёр!Паспрабуй пазнаць,Што горш?Быў Мікіта,Зараз — «морж»!П'юць гарэлку на ігрышчахЛюдзі,Ну, а мой — баржом.Круціць вусДы носам свішча:«Мне не можна,Стаў маржом!»Людзі больш пра гаражы,Пра сервізыДы пра дачы.Ну, а мой сабе —ў маржы.A ні ў вус не дзьме,Лайдача.Хоць пагрэлі б раз кійком,Хоць бы ўкралі порткі,Каб дадому галякомЁн патросся, порсткі!Дома ты за ўсім сачы.Дрэмле ліха ціха.Вось махну адна ў Сачы,Буду й я маржыха!Там рахманыя «маржы».Выйдзе з рэстарана —Хоць з яго гужыВяжы,Хоць кладзі да раны!Летам,Восенню,ЗімойТолькі й чуеш:— Ну, а мой...У мужчын заўсёды лад,Жонак у спакоіПакідаюць, мыркнуць: «Ат!»I махнуць рукою...
МНАГАДЗЕТНЫ БАЦЬКА
У гераіні славы шмат.А бацька ўсё заценены.Нібыта ён не вінават,Як той казаў,—Уцэнены.Я ўжо не буду пра сябе,Хоць кошка у душы шкрабе.Як не ўрасці ў зямлю,КаліЧаўпе другі па-шчырасці:— Бач, гераініны пайшлі,Турбот хапіла вырасціць...Як бы не бацькаЯ, Максім,Як бы мянеНяма зусім!Яно, вядома,Нервы,Час,Вядома,Клопат — клопатам.МянеПаклікалі б хоць раз,Каб падзяліўся вопытам,—Як гадаваць,Як бедаваць,Як дочак замуж выдаваць.Не звык я змалку якаць,Ды ў справе важна —Якасць!..Ідуцьтурботычарадой...I ўсе яны —канкрэтныя!Не грэх сустрэцца мне паройЗ сябрамі —За дэкрэтныя!
