Читать «Хто смяецца апошнім» онлайн - страница 3
Кандрат Крапіва
Левановіч. Дык ты перадай яму, што я прасіў, каб ён з'ездзіў у часць. Можа не адмовіцца?
Вера. Пабурчыць крыху, што ад работы адарвалі, а пасля і сам будзе задаволены.
Левановіч. А аб часе я паведамлю.
Вера. Як твой торф?
Левановіч. Канчаю лабараторныя доследы.
Вера. Кажуць, што ты з яго ледзь не торты збіраешся рабіць.
Левановіч. Торты што! Я вырабляю больш сур'ёзныя рэчы.
Вера. Напрыклад?
Левановіч. Напрыклад — спірт і яшчэ шмат чаго.
Вера. Спірт? Дык ты ж самагоншчык?
Левановіч. Прыходзь, пачастую.
Вера. Вось, цёця Каця, малады хлопец, а хутка прафесарам будзе.
Цёця Каця. Цяпер жа ўсе маладыя — разумныя, на тое ж вас і вучаць.
Вера. I на чым жа вырас! На торфе!
Цёця Каця. Усюды растуць: на торфе, на гліне. На пяску і то растуць. Такі ўжо клімат у нас.
Вера. Добры клімат, цёця Каця, савецкі!
Цёця Каця. Я ж і кажу. А чаму гэта ён там працуе, а сюды распараджацца ходзіць?
Вера. У нас адна партыйная арганізацыя, а ён сакратар, вось і ходзіць па партыйных справах.
Цёця Каця. Вунь ідзе ваш далакоп.
Вера
Чарнавус. Раней для гэтага мне трэба выпрасіць у Гарлахвацкага пару тысяч рублёў.
Вера. Ух, вядро халоднай вады! А што — не дасць, думаеце?
Чарнавус. Трэба, каб даў, іначай мы не закончым доследаў у раёне Рудні.
Вера. З Масквы нічога не атрымалі?
Чарнавус. Не.
Цёця Каця. Не, не было.
Вера. Ага, забрала за жывое! Правалілася ваша праца.
Чарнавус. Дражніцеся, а ў самой душа ў пятках.
Вера. А мне што?
Чарнавус. Як гэта што? Ваша асоба тут таксама замешана як быццам.
Вера. А я адмяжуюся. Скажу, што ніякага ўдзелу ў працы не прымала, што прафесар хоча схавацца за мае вузкія плечы малодшага супрацоўніка.
Чарнавус. Не, выбачайце! Разам працавалі, разам і адказваць будзем. Ад гэтага вам ніяк не выкруціцца.
Вера. Ды ад вас-то цяжка выкруціцца. Учора Зёлкін круціўся, круціўся, і нічога не выйшла.
Чарнавус. Як ён сябе адчувас? Не бачылі яго сягоння?
Вера. Не, яшчэ не бачыла. Думаю, што няважна.
Чарнавус. Выступаць з такім навуковым дакладам — гэта безабразіе. Адны траскучыя фразы і абсалютна нічога канкрэтнага. Не выкарыстаў нават таго матэрыялу, які яму быў дадзены амаль поўнасцю апрацаваным. I каго ён хацеў падмануць?
Вера. Сам сябе.
Чарнавус. Мабыць, злы на мяне?
Вера. Я думаю! Такую лазню вы яму далі…
Чарнавус. Яж яму дабра жадаю.
Вера. Наўрад ці здольны ён ацаніць гэта.
Чарнавус. Можа, я занадта рэзка выступіў. Трэба будзе пагаварыць з ім.
Вера. Я лічу, што вы вельмі добра выступілі, і няма чаго вам прабачэння прасіць.
Чарнавус. Не прабачэння, а растлумачыць яму ў больш спакойнай абстаноўцы.
Вера
Туляга. Мяне так напужалі, што я апамятацца не магу.