Читать «Круглы год. Хоку беларускiх паэтаў» онлайн - страница 18

* * *

Ляжаў і слухаў, вось крокі праходжага далей і далей.

* * *

Чыркнуў запалкай. Вецер, не тушы ўначы крылы полымя.

* * *

Што мне трэба ўзяць? Яблык у кішэнь паклаў. Холад раніцы.

* * *

Пасьля хваробы выйшаў на двор прайсьціся. Халодны вецер.

* * *

Колькі кастрыцы! На белым грыбе сьлімак адпачывае.

* * *

Затрапятаўся блакітны вітраж — вецер крануў галіны.

* * *

Сябра-верабей, ты прыляціш да мяне сумнай раніцай.

* * *

Аловак схаваў. Толькі вецер варушыць лісты паперы.

* * *

Яблыня-дзічка, ты ізноў нарадзіла толькі ападкі.

* * *

Што за хмарамі? Можа, і там, па небе сыпле дробны дождж?

* * *

Жоўтае лісьце, дробныя хвалі нясуць. Холад лужыны.

* * *

Зробіць смачнымі яблыкі з антонаўкі халодны вецер.

* * *

Лясныя сьцежкі, размыты доўгім дажджом, верасень ідзе.

* * *

Хавайся хутчэй, вадамер. Бачыш, лісьце жоўтае плыве.

* * *

Сухое лісьце. Вецер зжоўклай газэты старонкі панёс.

* * *

Конік засьпяваў у пажаўцелай траве. Сёньня так сумна.

* * *

Кошык з грыбамі панёс чалавек — сьціхлі конікі ў траве.

* * *

Ад каго схаваў жоўтае лісьце вецер пад агароджай?

* * *

Праз мокрае шкло паглядзі на праходжых, што шпарка ідуць.

* * *

Ніхто ня ўбачыў, я спыніўся ў натоўпе, стаю пад дажджом.

* * *

Грак над ворывам, паляцеў уздоўж груда, крыкнуўшы ветру.

* * *

У белай місе, нібы вока восені, чырвоны яблык.

* * *

Камарык зьвініць? Ці сухую галінку гайдае вецер?

* * *

На хвалях ракі алешыны ліст паплыў… Дзе ён спыніцца?

* * *

Шэпча аб нечым мне мурзатая грубка. Восеньскі вечар.

* * *

Чарку гарэлкі наліў і выпіў адзін. Ня маю сябра.

* * *

Хто з нас больш сумны? Гэты дождж параўнаю са сваім жыцьцём.

* * *

Запалі ліхтар. Кроплі дажджу прачнуцца на маім вакне.

* * *

У цёмным кутку пачапельнік драўляны. Мокры капялюш.

* * *

Комін фабрыкі. У лужыне мазута. Мокрыя боты.

* * *

Шклянка ля крыжа на вясковых могілках зьбірае лісьце.

* * *

Хто гэтай ноччу наведае ліхтары? Холад верасьня.

* * *

Доўга пью каву, аб жыцьці разважаю. На вуліцы дождж.

* * *

Каля вогнішча, змокшы наскрозь пад дажджом, прысеў адпачыць.

* * *

У маім доме лістападаўскі вецер зачыніў дзьверы.