Читать «Айчыну сваю баронячы: Канстанцін Астрожскі» онлайн - страница 33

Крыніцы і літаратура

1

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя. Мн., 1969. Т.1. С.541.

2

Ярушевич А. Ревнитель православия князь К. И. Острожский (1461–1530) и православная Литовская Русь в его время. Смоленск, 1897.

3

Charkiewicz W. Scypion Ruski Konstanty, książe Ostrogski wielki hetman Litewski. Wilno, 1936.

4

Максимович М. Письма о князьях Острожских к графине А. Д. Блудовой. Киев, 1866; Быков Н. П. Князья Острожские и Волынь. Петроград, 1915.

5

Антонович В. Б. Очерк истории Великого Княжества Литовского до половины XV ст. Киев, 1878. С.51.

6

Карамзин Н. М. История государства Российского. М., 1989. Кн.ІІ, т. VІ. С.181.

7

Stryjkowski M. Kronika Polska. Warszawa, 1846.T.2. S.309.

8

Полное собрание русских летописей. М., 1975. Т.32. С.176.

9

Herbst St. Bitwa nad Wiedrosza 1500 r. // Wieki średnie. Warszawa, 1962. S.280.

10

Герберштейн С. Записки о Московии. Пер. с нем. М., 1988. С.189.

11

Батюшков П. Н. Памятники русской старины в западных губерниях империи. СПб., 1872. Вып.5. С.27.

12

Charkiewicz W. Scypion Ruski… Wilno, 1936. S.20–21.

13

Malinowski M., Przezdziecki A. Źródła do dziejów polskich. Wilno, 1844. T.2. S.424–425.

14

1100 Jahre österreichische und europäische Geschichte in Urkunden des Haus-, Hof- und Staatsarchiv. Wien, 1949. S.53–56.

15

Герберштейн С. Записки о Московии. М., 1988. С.114.

16

Карамзин Н. М. История государства Российского. М., 1989. Кн.ІІІ, т.ІХ. Прим. № 57.

17

Сапунов А. Витебская старина. Витебск, 1885. Т.4, ч.1. С.87.

18

Тэкст песні ўзяты з кнігі: Найдзюк Я. Беларусь учора і сяньня. Менск, 1944.

19

Полное собрание русских летописей. М., 1980. Т.35. С.126.

20

Грыцкевіч А., Трусаў А. Бітва пад Оршай // Мастацтва Беларусі. 1990. № 8. С. 29–30.

21

Акты Западной России. СПб., 1848. Т.2. С.143.

22

Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-Западной России. Вильно, 1867. Т.1. С.6.

23

Герберштейн С. Записки о Московии. М., 1988. С.188.

24

Charkiewicz W. Scypion Ruski… Wilno, 1936. S.39.

Нататкі

1

Залога — вайсковы аддзел, прызначаны для ўтрымлівання горада, замка ці іншага месца; гарнізон.

2

Вялікае Княства Літоўскае — моцная феадальная дзяржава з поліэтнічным насельніцтвам, у склад якой у часы К. Астрожскага ўваходзілі акрамя Беларусі Жамойць, большая частка Ўкраіны і некаторыя іншыя землі. Першапачатковай сталіцай быў Навагародак, а з 1323 года — Вільня. Дзяржаўнаю мовай у Княстве была старабеларуская. У пісьмовых дакументах сярэднявечча часцей ужываліся кароткія формы назову гаспадарства — Вялікае Княства або Літва, а ягоных жыхароў называлі ліцьвінамі.

3

Гетман (ад ням. Hauptman) — галоўны начальнік над войскам. У Вялікім Княстве Літоўскім быў гетман найвышэйшы, у Польскім Каралеўстве — гетман вялікі.

4

Вунія (ад лац. unio — адзіноства) — форма аб'яднання дзяржаваў або цэркваў. Тут маецца на ўвазе Крэўская вунія 1385 года — пагадненне Вялікага Княства і Кароны Польскай аб палітычным хаўрусе з адным манархам на чале.