Читать «Йĕрсем çухалмаççĕ» онлайн - страница 49

— Мӗн тӑхӑннӑччӗ вӑл? Сылтӑм питҫӑмартинче, хӑлха тӗлӗнче, тумха пурччӗ-и?

— Каларӑм вӗт-ха: пӗр арҫынна та тӗсесе пӑхмастӑп. Пур-и унӑн тумха, ҫук-и — мӗн тума кирлӗ вӑл мана, э?

Малтанах ӑнлантӑм: Лидия Гурьевна чее те ҫӑткӑн хӗрарӑм. Йӑпӑр-япӑрах ярса илейместӗн ӑна — куҫкӗрет тунать, чике тӑршшӗ тыттарать.

— Ну, юрӗ. Тепре тӗл пуличчен, ― терӗм те анаталла уттартӑм.

Эп уйрӑлсан та, Лидия Гурьевна чылайччен вырӑнтан хускалмарӗ, тӑкӑрлӑкалла пӑрӑнинченех мана сӑнаса тӑчӗ. Мӗн йӗтӗмпе ҫӗренине те, мӗншӗн шоферпа кӑсӑкланнине те ӑнкарчӗ-тӗр. Ыранах хӑй ҫыннисене систерет вӑл. Ҫавӑнпа та сӑнамалла ӑна.

18

Уголовнӑй розыск начальникӗ ман пекех чӑлӑм куҫ хупман иккен. Самай материал пухнӑ вӑл. Нагаевпа та кӑсӑкланнӑ. Шупашкарта пурӑнать лешӗ. Суту-илӗ базинче шоферта вӑй хурать. Кӑнтӑр поселокӗнче икӗ хутлӑ ҫурт туяннӑ, кермен пек дача лартнӑ. Нумай пулмасть «Волга» машина туяннӑ. Пӗр сӑмахпа каласан, ытлӑн-ҫитлӗн пурӑнать. Кӗршӗ-аршӑпа ҫыхӑну тытмасть вӑл. Курнӑҫмасть. Пускилсем шанмаҫҫӗ ӑна ахӑр. «Шиклӗ ҫын» теҫҫӗ. Килӗнче ҫук вӑл халь. Арӑмӗ каланӑ тӑрӑх, «ҫунакан» путевкӑпа кӑнтӑра тухса вӗҫтернӗ. Сочи хулине.

— Хӑй ҫук пулсан та, ун хваттерне ухтармалла. Юнланнӑ-вараланнӑ йӗм, ытти ҫипуҫ шырамалла. Кӗллине ҫапнӑ пушмак ҫинчен те манма юрамасть, ― терӗм эп, Аброськин пухнӑ материалсемпе паллашса.

— Аван. Прокурортан санкци илетӗп те паянах ку ӗҫе уголовнӑй розыск ҫыннисене явӑҫтаратӑп, ― килӗшрӗ Аброськин, сӗтел хушшинчен тухса, алӑка яр уҫрӗ. Турра шӗкӗр! Кӑшт ҫеҫ темӗнле хӗрарӑма ҫапӑнмарӗ. Лешӗ те пӗлӗме кӗрет-мӗн. Аброськин каҫару ыйтре, аяккалла пӑрӑнса, хӗрарӑма хӑй умӗпе ирттерсе ячӗ.

— Сывлӑх сунатӑп, Юра. Каҫарӑр, аҫу ятне астӑваймастӑп. Тупа ту пӗрлешмест, теҫҫӗ. Эпир ак каллех тӗл пултӑмӑр.

Людмила иккен. Пӗркун манпа пӗр машина ҫинче Асламаса ҫитиччен ларса пынӑскер. Ҫӗҫне кӑтралатнӑ хӑй. Кӗрен платье тӑхӑннӑ.

— Инна патне килтӗм те кураймарӑм ~ хунямӑшӗ хӑваласа янӑ. Вадим ӗҫне тӗпчекен следователь ял Советӗнче ларать терӗҫ те, килсе курас килчӗ.

— Вадим ӗҫне эпӗ тӗпчетӗп…

— Чӑнах, Вадим айӑплӑ-и? — ыйтрӗ Людмила ― Ой, Иннӑн мӗнле пысӑк хуйхӑ. Ҫак ӗҫ сиксе тухнӑшӑн эпӗ те айӑплӑ. Вӗсене пӗрлештерекенӗ-ҫке эпӗ. Иннӑна ирӗксӗрленӗ хыҫҫӑн Вадима пӗр утӑм уттармарӑм, йӑпатрӑм, хуптарса лартассипе хӑратрӑм. Мӑшӑрлансан хӑнӑхӗҫ тесе шутларӑм. Ҫынна вӑйпа юраттарма ҫук иккен. Вадим Иннӑна кӑмӑлламарӗ. Ӑна авлантарнӑ чух хам та пурнӑҫ кӑткӑслӑхне ӑнкарайман ҫав. Инна ӑҫта юлнине пӗлме те, урама тухас умӗн ҫывӑрмалли пӗлӗме кӗрсе пӑхма та ӑс ҫитереймен.