Читать «Чароўныя істоты і дзе іх шукаць» онлайн - страница 5

Аднак больш пільнае вывучэнне маглаўскага бестыярыюма тых пор служыць доказам таго, што большасць чароўных звяроў альбо наогул пазбягалі іх увагі, альбо былі хібна прынятыя за каго то іншага. Разгледзім які захаваўся фрагмент манускрыпта, напісанага братам Бенедыктам, францысканскім манахам з Вусцершыра:

"Гэтага дня, падчас цяжкай працы ў саду, вырываючы базілік, я выявіў тхара вялізных памераў. Ён не ўцякаў і не хаваўся, як звычайна паступаюць тхары, але скокнуў прама на мяне, збіўшы мяне з ног, і люта крыкнуў: "Прыбірайся адгэтуль, ідыёт лысаваты!" Ён так моцна ўкусіў мяне за нос, што я мінаў крывёй некалькі гадзін. Брат Фрыар не быў пахілены верыць майму аповяду і спытаў мяне, не ці прыкладваўся я за вячэрай да рэпаваму віну брата Баніфацыя. А паколькі нос мый усё яшчэ быў распухлым і сыходзіў крывёй, я быў вызвалены ад вячэрняй малітвы".

Цалкам відавочна, што наш маглаўскі сябар раскапаў зусім не тхара, як ён меркаваў, а Раздражара, найболей падобнага па родзе заняткаў на сваю каханую здабычу — садовых гномаў.

Няслушнае разуменне часцяком больш небяспечна, чым недасведчанасць, і страх маглаў перад любой праявай магіі быў, несумнеўна, усугублен іх трапятаннем перад тым, што магло стаіцца на градках. У тыя поры ганення чараўнікоў дасягалі нябачанага размаху, а малюнкі такіх звяроў, як драконы і гіпагрыфы, зрыньвалі маглаў у істэрыку.

Аднак мэтай гэтай кнігі не з'яўляецца абмеркаванне цёмных дзён, якія папярэднічалі адзіноце і ўтоенасці чараўнікоў. Нас цікавіць лёс тых казачных жывёлін, якія, падобна нам, павінны былі хавацца, каб маглы маглі быць упэўненыя, што такой рэчы як магія проста не існуе.

Міжнародная Федэрацыя Чараўнікоў выносіла на разгляд гэтую праблему на знакамітым паседжанні 1692-га года. Клапатліваму пытанню чароўных істотах было прысвечана сем тыдняў часам даволі жоўцевых спрэчак паміж чараўнікамі ўсіх нацыянальнасцяў. Ці шматлікія выгляды могуць быць утоеныя ад вачэй маглаў і якія гэта будуць выгляды? Дзе і якой выявай мы іх схаваем? Спрэчкі ўсё бушавалі, а некаторыя істоты і не падазравалі, што вырашаецца іх лёс, астатнія жа далучыліся да абмеркаванняў.

Нарэшце, было дасягнута дамова. Дваццаць сем выглядаў, ад драконаў да Бандымана, павінны былі быць схаваныя далей ад вачэй маглаў, каб упэўніць апошніх, што яны заўсёды існавалі толькі ў чалавечым уяўленні. На працягу наступнага стагоддзя гэты лік павялічылася, бо чараўнікі ўдасканальваліся ў мастацтве ўтойвання. А у 1750 году ў Міжнародны Статут Чараўнікоў аб Сакрэтнасці была дададзеная Артыкул 73, якой урады чараўнікоў усяго свету прытрымліваюцца па гэтай дзень:

"Кожны фізічны твар, які мае чароўную гаспадарку, адказна за сакрэтнасць, сыход і кантроль за ўсімі чароўнымі істотамі, істотамі і парфумай, насялялымі ў межах яго ўладанняў. У выпадку, калі якая істота прычыніць шкоду альбо прыцягне ўвагу грамадства маглаў, дадзены твар будзе прыцягнутае да адказнасці Міжнароднай Федэрацыяй Чараўнікоў".