Читать «Вам слова, Джон Ячмень!» онлайн - страница 7

***

Багатым долю бог аддаў, А нам — нядолю ў хаты. Браты, да зброі!                          Дзень настаў. Вялікі дзень расплаты. Царква сцвярджае: на зямлі I каралі, і суддзі — Усё ад бога, каб жылі Ў любві і згодзе людзі. Гаворыць: трон — святы закон, А хто ж даў трону згоду Загнаць, як быдла, у загон Душу жыцця — свабоду? Зрабілі гэта ўсё без нас, Ды іхнія стварэнні — Часовы выраб, што ў свой час Не ўнікне разбурэння. Праз каралёў і суддзяў тых Людзей мільёны гінуць, I абавязак наш святы — Трон каралёў нізрынуць! Браты,            настаў рашучы час Асэнсаваць сябе як клас! Сем раз адмерай, раз адрэж: Я тут, і гэта — мой рубеж. Я стрэльбу ўзяў — салдат свабоды,— З тыранамі ніякай згоды! Няхай на ўсім мацерыку Прыгнёт у вечнасць кане, I працаўнік працаўніку Навечна братам стане. Хай моладзь наша давядзе Сваёй любоўю к людзям, Што чалавек ні ў чым, нідзе Падлюгаю не будзе; Што па сваёй прыродзе ён Не сквапны і харошы I што драпежнікам здавён Яго рабілі грошы. Няхай жа клінам стане свет Агіднаму куміру. Браты, наперад!                          Наш прывет Свабодзе, Дружбе, Міру!