Читать «За волю (на белорусском языке)» онлайн - страница 18
К Акула
Нiк Лок, векам у канцы дваццаткi, вызначаўся ня толькi сваёй буйнай цемнаватай чупрынай. Агрэсыўнасьць загнязьдзiлася i ў ягоных рухах, i ў заядласьцi ў працы, i ў недахопе меры шмат у чым iншым. Любiў працу, дзяўчат i спорт. Ягонае гобi (улёблены занятак) - гэтак званыя практычныяжарты. Выдумляў рознаеды й сам выконваў. Алесь спадабаўся яму i абое адразу пасябравалi. Нiк Лок пачаў працу ў Трыфты Тонi iз самага нiзу й лез уверх цяжкiм шляхам, дапаўняў камэрцыйныя веды ў гандлёвай школе вечарамi.
Анды Кул, стрыманы ў паводзiнах i нiштаваты з выгляду, у трыццатых гадох, здабыў некалi салiдную бiзнэсавую адукацыю. Стары дзяцюк, любiў усё клясычнае, жыў на дарагой кватэры. Анды любiў сяброўскiя сустрэчы й гуляньне зь людзьмi свайго асяродзьдзя цi iнтэлектуальнага ўзроўню. Шмат чытаў. Сумленны пры працы. I Нiк i Анды мелi нагляд за двума дэпартамантамi, а "олд бой" ("старым хлопцам" называлi Давiда Зэлмана) быў наагул задаволены iмi.
- Здароў, Ал! - ускочыў з крэсла Нiк, калi Якiмовiч зьявiўся ў дзьвярох. - Што гэта я чую, быццам ты далучаешся да нашай адборнай галоўнай каманды?
- Пры чым тут я? - усьмiхнуўся Алесь. - Спытайся ў свайго галоўнакамандуючага.
- Вiншую. Цешуся, што бачу цябе на нашай курасаднi, - сьцiснуў Нiк Алесеву руку.
- Дзякую, Нiк.
- Вiншуем, вiншуем. Ужо пара! - падаў сваю руку Анды.
- Жадаю посьпеху вам, мiстар Якiмовiч, на вашай новай пазыцыi, падняўся з крэсла й трос Алесеву руку Джоў Кэмп.
- Гэта трэба было-б належна адзначыць. Як ты думаеш, вялiкi пiянер i пасьпяховец? - зьвярнуўся да Алеся Нiк.
- Я - да вашай дыспазыцыi. Выбiрайце час i месца, - адказаў Алесь.
- Што ты скажаш пра пятнiцу вечарам у цябе? - прапанаваў Нiк.
- Час адпаведны. Месца? У мяне будзе цеснавата. Цi ў тваiм палацы нельга? Кошт пакрываю, - адказаў Алесь.
- Надзвычайна. Паклiкаю цябе на гаспадара, - згадзiўся Нiк. - А каго-ж мы запросiм?
- Ды вось пачнем з прысутных, запросiм мiстара Кэмпа. Прыйдзеце?
- Дзякую за запросiны, аднак не магу анi згадзiцца, анi адмовiцца пакуль...
- ...пакуль не параюся iз сваёй дарагой мiсiс, - уставiў Нiк.
- Скажаце мне заўтра, мiстар Кэмп. Окэй? - запрапанаваў Алесь.
- Окэй, мiстар Якiмовiч, так i зраблю.
Анды Кул сказаў, што вечар пятнiцы ў яго раней заняты.
- А як-жа мы безь дзяўчат? Якое бязь iх гуляньне? - гаварыў далей Нiк.