Читать «Прыгоды Мармулка» онлайн - страница 5

На пытанне, якая павінна быць пані сэрца, Пецька меў адзін адказ: вядома, прыгожая. Навошта за такія грошы купляць кракадзіла? Пётр Іванавіч Матыль, як чалавек казачна багаты, набудзе сабе шыкоўны асабняк дзесьці ля Ждановічаў. Аднойчы арганізуе ў ім шыкоўны баль, запросіць знакамітых людзей горада-героя, ды не толькі яго. Сталы будуць гнуцца ад разнастайных закусак, заморскіх вінаў ды нашай айчыннай гарэлкі. Міша будзе цешыць публіку цудоўнаю музыкаю. Ліка - непаўторнымі спевамі. "Песняры" будуць залівацца салаўямі. Шмат будзе маладых ды прыгожых дзяўчат. Тую, што зараз так млосна ўздыхае ў пакоі нумар дзвесце шэсць, ён не запросіць да сябе на вечарыну. Не запросіць на вечарыну і свайго адзінага сябра, бо той настолькі спрактыкаваны ў сардэчных справах, што за вечар можа перацалаваць усіх прысутных там дзяўчат і кабет. Тут, як і ў рынкавых адносінах, канкурэнт - суб’ект непажаданы.

Казкавая ідылія з сярэднявечнага балю: хтосьці бражнічае, нехта аб’ядаецца на дарэмшчыну, каму належыць - спявае ды танчыць, а тым часам Пётр Іванавіч Матыль выбірае сабе нявесту. Высокія ды цыбатаногія, што прымушаюць мужчын пры сустрэчы лыпаць вачыма, яго чамусьці не вабілі яшчэ са школы. Неяк на выпускным балі ён запрасіў на танец сваю аднакласніцу, дзяўчыну прыгожую, стройную ды высокую, якая, папраўдзе казаць, яму падабалася. Памылку свайго выбару ён зразумеў адразу. 3 першага музычнага такту нахлынулі нястрыманыя юначыя пачуцці і хлопец вырашыў прытуліцца да дзяўчыны і яго нос лёг акурат між Венерыных узвышшаў. Пакатыя спускі бугроў сціснулі яму шчокі. Як ні кажы, яно, вядома, прыемна, але няёмка было, што з іх пары шчыра пацяшаліся аднакласнікі. Тут Матылёнак уявіў сябе ў інтымнай абстаноўцы з жанчынаю, якая вышэйшая ростам, і з жалем канстатаваў, што тыя самыя ўзвышшы пры добрым натхненні могуць увогуле задушыць яго. Смерць на жанчыне ганарова-пачэсная, але просты абывацель можа не зразумець.

Тоўстых дзяўчат і жанчын Мармулак таксама абыходзіў за колькі метраў, бо аднаго разу на першым курсе яму давялося сустрэцца з шыракафарматнаю жанчынаю у вузкіх дзверах крамы.

Задумаўся аб стане філалагічнай навукі ў нашай дзяржаве і з гэтае прычыны не заўважыў кабету, не паспеў своечасова ўхіліцца, не праявіў культуру і не саступіў жанчыне дарогу. "Хуткая дапамога" прыехала праз пяць хвілін, скарыстала ўвесь да кроплі ёд. Сінякі сышлі толькі праз месяц. Пасля таго здарэння Пётр Матыль са страхам і спачуваннем адначасова глядзеў на пары, дзе шчыпер-муж і гром-кабета, ды з жахам уяўляў іх пяшчотныя адносіны.

Калі выбіраць, дык выбіраць. Дзяўчына павінна мець вышэйшую адукацыю, але пажадана не філалагічную. 3 дзяўчатамі з філалагічнага факультэта роднага універа ён вырашыў у будучым не мець нічога супольнага. Ну хіба толькі калі надта будзе даспадобы. Сэрцу не закажаш.

Толькі напрыканцы таго шумнага мройнага балю Пётр Іванавіч сустрэў сваю адзіную. Не брыдкую (такіх сюды не запрашалі), але і не з катэгорыі "міс". Проста прывабная воку дзяўчына. Танклявая. Ростам яму ўзровень. Сярод святочнай мітусні яна сядзела ў кутку і сумавала. Спрактыкаванае вока ўмомант вызначыла - яна. I Матыль адразу ўпаў на калені.