Читать «Заўтра была адліга-1» онлайн - страница 5

***

4.03.2013. Вада ў Свіслачы амаль цалкам вызвалілася з-пад лёду і цяпер, як ртуць у градусніку, паказвае на вясну.

***

5.03.2013. Гляджу праз акно на людзей, якія няспешна на светлафор пераходзяць вуліцу, і раптам кажу знаёмаму: «Пераходзяць вуліцу, як ваеннапалонныя...» — «Чаму, як ваеннапалонныя?» — «Таму, што няспешна і ўнурыўшы галовы ў плечы.»

***

5.03.2013. З акна кожны дзень бачу, як на месцы філфакаўскага інтэрната капаецца катлаван пад будаўніцтва новага будынка. І чамусьці заўсёды думаецца, што катлаван капаецца, як велізарная магіла.

***

6.03.2013. На працы, перабіраючы старыя паперы ў шуфлядах, знайшоў паперчыну з фрагментам свайго верша, якога цалкам, здаецца, у мяне няма. Занатаваў у сваім дзённіку з-за трэцяга і чацвёртага радкоў:

...Гучыць і над зямлёй плыве

Праз нашы душы, як вякі,

Дзе чорныя чарнавікі,

З якіх, нібы з раллі, ўстае святло

Самотнае, як тое, што было,

І вечнае, як закапаны клад...

***

6.03.2013. Калі прыйшоў час памерці, то ніякія дактары цябе не ўратуюць. Учора памёр прэзідэнт Венесуэлы Уга Чавес. І што мне тут казаць пра свайго бацьку, які быў пастухом.

***

6.03.2013. Гляджу як будуецца высотны дом. На будаўніках чырвоныя каскі, як божыя кароўкі, якія грэюцца пад вясновым сонцам.

***

7.03.2013. Праглядаючы навіны «ТОТ.ВY», натрапіў на «Выбираем самых успешных белорусок», дзе ў спісе з 41-й жанчыны ўбачыў імя Людмілы Рублеўскай. Выбар «топ-10 паспяховых беларусак» арганізаваны ў межах сумеснага праекта «Сакрэт поспеху» Фонду ААН у галіне народанасялення і LADY.TUT.BY. Не магу крычаць, што мая Людміла самая паспяховая ў нашай краіне, але тое, што яна самая працавітая — гэта факт.

***

8.03.2013. Яна ішла па снезе, як па белых ружах.

***

10.03.2013. Нядзельная раніца. Па нашым двары ходзяць вароны і галубы, нібыта ўсе людзі ператварыліся ў гэтых птушак.

***

10.03.2013. Праз сквер вяртаюся з крамы па сцяжыне, па якой хадзіў да бацькі. Іду і спінай адчуваю, што бацька глядзіць мне ўслед. Адварочваюся і бачу на сцяжыне сініцу.

***

13.03.2013. Заходзіла адзінокая жанчына гадоў сарака. Піша вершы і прозу. Яшчэ нідзе не друкавалася. Скардзілася амаль на ўсё на свеце. Пайшла, а ў мяне зарыфмавалася:

У словах тваіх адзінота

Схавана, бы ў снезе вада.

Жывеш (хоць і жыць не ахвота),

Як кошка жыве без ката...

***

15.03.2013. З самага ранку да мяне на працу прыйшла пажылая жанчына і заявіла: «Вы не паверыце! У мяне кот напісаў верш!» — «НапісАў ці напІсаў?» — запытаўся я. «Я ж сказала напісаў!» — «НапісАў ці напІсаў?» — «Не дурыце мне галаву сваім пытаннем!» — разлавалася жанчыны і, бразнуўшы дзвярыма, выйшла з кабінета.

***

16.03.2013. У горадзе снегу, як у лесе.

***

16.03.2013. Вясна. Жабы яшчэ не прачнуліся, а графаманы адзін за адным ужо ходзяць па рэдакцыях.

***

16.03.2013. Праз гурбы прабіраюся да крамы. У галаве гучыць радок: «Як пасля снежнага выбуху!»

***

17.03.2013. Машыны ў снезе, як рознакаляровыя цукаты ў белым зефіры.