Читать «Шчасьлівы муж» онлайн - страница 7

Мацальскі. А цяпер мэсье і мэдам, я думаю, можна пайсьці ў скокі.

Уршуля, Галька і Леакадка (радасна). Але! але! У скокі!

Магдалена. А вось пан Лапурка нам зайграе на гармоніку… Пане Лапурка, калі ласка!

Лапурка. Авэк мой плязір, ак кажа пан граф. (Бярэ гармонік у рукі).

Магдалена. А стол перанясем сюды, тагда будзе больш месца. (Да мужа). Гаўдэнт! перэнясі стол, вось пан Пышка і пан Шышка табе памогуць… Пане Шышка, калі ласка!.. Пане Пышка!..

Пышка і Шышка. Авэк наш плязір!

Гаўдэнт з Шышкай і Пышкай уносяць стол на сцэну. Лапурка ў другім пакою пачынае граць вальс на гармоніку. Праз адчыненыя дзьверы відаць, як Фэлька скача з Галькай, а Леакадка з Уршуляй.

Мацальскі (да Магдалечы). Пазволіце, пане Магдалена, ангажыраваць вас да вальса?

Магдалена. Толькі выбачайце, граф, што ў нас няма фартэпьяну.

Мацальскі. Нічога, пад гармонік яшчэ ляпей, лягчэй злавіць тахт… Тру–ля–ля… (пайшлі у другі пакой у скокі).

Зьява 2

Мяшочак (сеў на канапу і задрамаў), Гаўдэнт (зьбірае талеркі са стала), Пышка і Шышка, пасьля Мяшочыха.

Пышка. Чуеш, я забыўся, з якой нагі трэба пачынаць: з правай, ці з левай?

Шышка (паказвае яму). Вось гэтак: раз, два, тры…

Пышка. Ага! ужо ўспомніў! але! вось так: раз, два, тры… (танцуюць).

Мяшочыха (уваходзіць). А фэ! паненкі танцуюць без кавалераў, а кавалеры тут!

Пышка і Шышка. А мы ўжо… ўжо йдзем!.. (пайшлі за сцэну; Мяшочыха за імі. Пышка пачынае скакаць з Леакадкай, а Шышка з Уршуляй).

Зьява 3

Мяшочак (сьпіць), Гаўдэнт.

Гаўдэнт (зьбіраючы талеркі, да сябе). Без патрэбы купляў віно… Гэты граф локча гарэлку горш за нас. (Выходзіць з талеркамі ў правыя дзьверы, у кухню).

Мяшочак (праз сон). Чаму, пытаюся… Каін Абэля… (лёг на канапу і сьпіць).

Мацальскі (за сцэнай). Мэдам і мэсье!.. Ррон!.. Шэн–шынуа!.. Вальс з сваей дамай!..

Гаўдэнт (уваходзіць, ізноў зьбірае судзьдзё, але час–ад–часу паглядае на жонку, якая скача з Мацальскім). Чорт ведае, што гэта такое! Абняўшыся так, што аж гадка робіцца. А ён, гад, шапоча ей навуха, а тая, падла, рагоча… Ух, бязстыднікі!..

Зьява 4

Мяшочак, Гаўдэнт, Фэлька.

Фэлька (уваходзіць, падыходзіць да стала, налівае сабе з бутэлькі ліманаду і пье).

Гаўдэнт. Панна Фаліцыя! А гэты граф… дык скуль ён тутака ўзяўся?

Фэлька. Гэта мой знаёмы.

Гаўдэнт (круціць галазой). Знаёмы… граф… гм…

Фэлька. А што–ж? Няма дзіва! Я многа графаў ведаю, я навет знаю двох баронаў і аднаго князя.

Гаўдэнт (я. в.). Баронаў… князя… гм… гм…

Фэлька. А што–ж вы думалі! (Хоча ўжо йсьці)

Гаўдэнт (затрымліваючы яе). Панна Фаліцыя, выбачайце, яшчэ два слова… А чаго ён так прыклеіўся да мае жонкі?

Фэлька. Хто?

Гаўдэнт. Гэты граф.

Фэлька. Дык якжа–ж інакш? Цяпер такая мода… А вось вы ня бачылі самых модных танцаў, дык яшчэ горэй: зусім адзін пры адным прытуліўшыся і твар з тварам блізюханька…

Гаўдэнт. Ну, я–бы такіх танцаў не скакаў. Грэх!

Фэлька. Ну во! постнік які! (Пайшла).

Гаўдэнт. Не падабаецца мне ўсё гэта, страшэнна не падабаецца… Каб толькі гэтыя імяніння скончыліся блага! (Выходзіць з талеркамі ў кухню).

Зьява 5