Читать «Эхиней Эхин (Книга Бытия на бурятском языке)» онлайн - страница 61

¹⁹ Хэрбэеэ таанад үнэхөөрөө сэхэ сэбэр зон һаа, таанадай нэгэн түрмэдэ үлэг, харин бэшэнтнай үлэн хооһон гэр бүлэдөө орооһо абажа ошог, ²⁰ тиигээд одхон дүүтэеэ бусажа иишээ ерүүжэг. Тии гэ бэл, ами на һыет най үршөөхэб.

Иосифой аханар энээниие зүбшөөжэ, ²¹удаань өөһэд хоорон-доо хөөрэлдэхэдээ, иигэжэ хэлсэбэ:

— Дүүгээ муу юумэндэ оруулһанаймнай түлөө хэһээлтэ гээ-шэ энэ. Зобожо байхыень хараашье һаа, хэды хайра гуйгаашье һаань, бидэ үгыень дуулажа хайрлаагүй һэмди. Тиимэһээл зоболон манай толгойдо буугаа.

²² Тиихэдэнь эгээл аха болохо Рэувээн бусадтаа хандажа хэ лэбэ:

— Тэрэ үхибүүндэ мууе бү хэгты гэжэ минии хэды хэлээшье һаа, таанад дуулаагүй һэн бэшэ гүт? Харин мүнөө шуһыень урас хуул һа найн гаа түлөө харюусажа бай наб ди.

²³ Иосиф хөөрэлдэһыень ойлгоно гэжэ аха дүүнэр мэдээгүй, юундэб гэхэдэ, Иосиф тэдээнтэй хөөрэлдэхэдөө, зорюута ор-шуулаг шые хэ рэглээ бэлэй.

²⁴ Тэдэнэй үгэнүүдые дуулаһан Иосиф тэсэнгүй, нюураа бү-түү лээд, тэн дэ һээ дал да ороод, ган саар ха наа уй ла ба. Тии гээд һөөргөө ерэжэ, тэдээнтэй дахин хөөрэлдөөд, Шимоониие шэлэжэ абаад, аха дүүнэрэйнь хараһаар байтар хүлибэ.

²⁵ Туламуудтань дүүрэтэр орооһо хэхэ, орооһоной түлөө түлбэ-ри гэжэ үгэһэн сагаа мүнгыень туламайнь амһарта хэжэ боохо, харгы замдаа эдихэ эдеэ үгэхэ гэжэ Иосиф зарасанартаа захир-ба. Зарасанууд хэлэһэн зарлигыень бэелүүлбэ. ²⁶Аха дүүнэр орооһотой туламуудаа элжэгэдтээ ашаад, гэртээ бусахаар зо-ри бо.

²⁷ Тиигээд һүни болоходо, тогтожо, хонохоёо байхадаа, тэдэнэй нэгэн элжэгэндээ тэжээл үгэхөөр туламаа нээхэдээ, орооһоной түлөө түлэһэн сагаа мүнгэеэ харажархиба!

²⁸ — Харагты! Минии түлэһэн мүнгые бусаагаал! Тэрэ тула-майм амһар дээрэ байна, — гэбэ тэрэ.

Тии хэ дэнь бул та даа сошожо, бэе бэе һээ һу раг ша лан бай гаа һэн:

— Иихэдээ Бурхан бидэниие яаха гээб?

²⁹ Эсэ гэ дээ Ха на һаан бусажа, аха дүү нэр тэдээн тэй ушар һан юумые бултыень хөөрэбэ:

³⁰ — Тэрэ орон нютагай эзэн ноён маанадые тагнуулшад гэжэ һэжэглэн, хатуу шэрүүнээр хандаа. ³¹Бидэ үнэн сэхэ зомди, таг-нуулшад бэшэбди гээбди. ³²Нэгэ эсэгын арбан хоёр хүбүүдбди, нэгэ дүүмнай наһа баранхай, харин одхон дүүмнай мүнөө Ханаһаанда эсэгэтэеэ гэбэбди. ³³Тиихэдэмнай «үнэн хэлэнэ гүт гэжэ би шалгахам: нэгыетнай эндээ үлөөнэб, бэшэнтнай үлэн хооһоор зобожо байһан гэр бүлэдөө орооһо абаад ошог» гэбэ. ³⁴ «Одхон дүүтэеэ һөөргөө намда ерэхэт. Эгээл тиигэхэ-дэтнай, таанадые тагнуулшад бэшэ, үнэн сэхэ зон гэжэ этигэ-хэб, баряанда үлэгшэ нэгыетнай сүлөөлжэ, таанадта манай газар дайдаар сүлөөтэй худалдаа наймаа хэхэ эрхэ олгохоб» гээ.

³⁵ Тиигэжэ хөөрөөд, тэдэнэрэй туламуудайнгаа уялаа тайлаха-дань, орооһоной түлөө түлэһэн мүнгэниинь хүн бүхэнэйнь тула-май амһар дээрэ боолтотой зандаа олдобо. Энээнһээ тэдэ булта-даа айн һүрдэбэ. Яков эсэгэнь ³⁶ тэдээндэ хандан:

— Таанадһаа боложо, би бүхы хүүгэдээ алдахамнил. Иосиф гээгдээ, Шимоон алдагдаа, мүнөө Биньямиинииемни таанад намһаа һалгааха гээ гүт?! Хамаг муу юумэн миниил толгойдо ту-дана! — гэбэ.