Читать «Эхиней Эхин (Книга Бытия на бурятском языке)» онлайн - страница 29

²² Тэмээдэй садатараа уһалһанай һүүлээр тэрэ ахалагша за-раса басаганда хахад шекель хэмжүүрэй алтан сахариг, арбан шекель хэмжүүрэй хоёр алтан бугааг үгөөд, ²³ асуу ба:

— Хэнэй басаган гээшэбши, хэлыш? Танай гэртэ хонохо га-зар олдохо гү?

²⁴ Тэрэнь ха рюу са ба:

— Би Бетуээлэй басагамби. Минии аба Бетуээл хадаа Нахоор Милка хоёрой түрэһэн хүбүүн юм. ²⁵Хашаа соомнай үбһэ тэжээл эл бэг. Гэр тэм най хо но хо газаршье ол до хо. Ма най да ошог ты.

²⁶ Тиихэдэнь Авраһаамай зараса үгыень һайшаажа, Эзэндэ һү гэдэн мүргөөд, ²⁷ иигэжэ хэлэбэ:

— Эзэн Бурхан, минии эзэн Авраһаамай Бурхан, эзэниием-ни орхёогүй байһандатнай баясан мүргэнэб! Та минии эзэндэ үршөөл хайраяа бэлэглэжэ, найдуулһанаа бата гэршэлбэт! Намайе эзэнэймни түрэл саданарта сэхэ асараат!

²⁸ Ривкаа гэртээ бушуу гүйжэ, эжынгээ түрэлнүүдтэ бултыень хөөрэбэ. ^29-30 Ривкаагай түрэһэн аха Лаваан дүү басаганайнгаа һиихэ, бугааг хараад, ерэгшэ хүн юун тухай хэлээб гэжэ дуулаад, ху даг тээ шэ яа ран ошо бо. Ав ра һаа май за ра са ху да гай дэр гэдэ тэмээдтэеэ байһаар һэн. ³¹Лаваан тэрээндэ иигэжэ хэлэбэ:

— Эзэнэй үреэлтэй та юундэ хээрэ зогсонобта? Манайда ошогты. Би таниие гэртээ оруулжа, тэмээдтэтнай тэжээл үгэ-хэб, хашаа бэлэн байна.

³² Авраһаамай зарасанар гэртэнь ошожо оробо. Лаваан тэмээ-нүүдэйнь ашаа буулгаад, үбһэ тэжээлтэй хашаа руу оруулба. Тиигээд тэрэ айлшандаа мүн суг ябаһан зондонь хүлөө угааха уһа үгэбэ. ³³ Удаань тэрэ айлшадта эдеэ табиба, зүгөөр Авраһаа-май ахалагша зараса иигэжэ хэлэбэ:

— Зориһон хэрэгээ хэлэнгүй би эдеэлхэгүйб.

— Хэлыт, — гэжэ харюу үгтэбэ.

³⁴ Тии хэдэнь тэрэ хөөрэжэ эхилбэ:

— Би Авраһаамай зарасанарайнь нэгэн гээшэб. ³⁵Минии эзэниие Эзэнэй үреэһэн ушарһаа тэрэ угаа баян хүн боложо, һү рэг олон мал тай, алта мүнгөөр эл бэг, эрэ, эхэ нэр за ра са на-раар олон болоо. ³⁶ Саарра, минии эзэнэй һамган, эзэнэймни үн дэр на һатай бо лоод бай ха да, хү бүү тэрээн дээ түрэжэ үгөө һэн. Тиигээд минии эзэн хамаг олоһон эд зөөриеэ, баялигаа хүбүүндээ дамжуулан үгөө. ³⁷ Эзэмни тэрэ хүбүүндээ һамга олгуулхаяа намайе иишэнь ябуулаа. Би тэрээндэ хэлэһэнэйнь ёһоор хэрэг бүтээхэб гэжэ тангариглаа һэм. «Минии мүнөө ажаһуужа байгааша Ханаһаан нютагай басага хүбүүндэмни хадамлажа болохогүй. ³⁸Харин түрэһэн орон нютагтам ошоод, тэндэһээ хүбүүндэмни һамга оложо абаарай» гэжэ тэрэ захираа.

³⁹ Би эзэн һээ асуу гаа һэм: «Хэр бэеэ ба са га най нам тай яба хаа арсаа һаань, яахабиб?» ⁴⁰ Тиихэдэмни тэрэ иигэжэ харюусаа һэн: «Бүхы наһандам Эзэн намда үршөөл хайраяа үзүүлэн байгаа. Тэрэ элшэеэ шамда эльгээжэ, зориһон хэрэгыеш ураг-шатай болгохо ушарһаа ши эсэгымни түрэл саданар сооһоо минии хүбүүндэ һамга оложо шадахаш. ⁴¹Зүгөөр тэндэһээ шинии олоһон басагые түрэлхидэйнь наашань табихагүй байгаа һаань, ши намда үргэһэн тангаригһаа сүлөө болохош». ⁴²Тиигээд мүнөөдэр худагта ерээд байхадаа, би Эзэниие иигэжэ гуйгааб: «Эзэн Бурхамни, минии эзэн Авраһаамай Бурхан! Та мүнөөдэр хэрэгыемни бүтээлсэжэ үгыт. ⁴³Минии эндэ, худа-гай хажууда байхада худагһаа уһа абахаяа басаганай ерэбэл, «домботой уһанһаашни уухыем зүбшөөгыш» гэжэ гуйхаб.