Читать «Каларадская пушча» онлайн - страница 109

Бібліятэка павольна стартанула ў кірунку кружной дарогі.

На даляглядзе над Горадам-Героем замаячылі чорна-аранжавыя плямы.

Жукі дагналі зеляніну і зляпіліся з ёю ў адно цэлае неакрэсленага колеру. На Горад сунулася аграмадная хваля.

«Вось яна — абсалютная зброя!»

Гіганцкая шэра-бура-малінавая хваля-цунамі.