Читать «Улялюм» онлайн - страница 2
Эдгар Аллан По
Над няўцешным адчаем сваім!
Ах, якім чараваннем благім
Зноў сюды я заваблены ноччу,
Каб пакутваць у змроку глухім -
Каля возера Обэра ноччу
У прыстанішчы Віра глухім?
І ў слязах мы сказалі абое:
«Ах, няўжо духі дрэў і вады -
Духі чулыя дрэў і вады -
Каб не даць нам сустрэцца з журбою,
Не хацелі пускаць нас сюды -
Да жудлівага склепу сюды -
І наслалі сваёй варажбою
З пекла зорку граха і бяды -
З нетраў пекла сваёй варажоою
Зіхатлівую зорку бяды?»