Читать «Улялюм» онлайн - страница 2

Над няўцешным адчаем сваім!

Ах, якім чараваннем благім

Зноў сюды я заваблены ноччу,

Каб пакутваць у змроку глухім -

Каля возера Обэра ноччу

У прыстанішчы Віра глухім?

І ў слязах мы сказалі абое:

«Ах, няўжо духі дрэў і вады -

Духі чулыя дрэў і вады -

Каб не даць нам сустрэцца з журбою,

Не хацелі пускаць нас сюды -

Да жудлівага склепу сюды -

І наслалі сваёй варажбою

З пекла зорку граха і бяды -

З нетраў пекла сваёй варажоою

Зіхатлівую зорку бяды?»