Читать «Пярсцёнак Тота» онлайн - страница 10

У тую самую ноч я выехаў з Сан-Францыска і праз колькі тыдняў быў у Аварысе, калі толькі горы пяску і каменныя руіны можна назваць імем вялікага горада. Я падышоў да французаў, што былі тут на раскопах, і распытаў іх. Мне паведамілі, што мумія разам з пярсцёнкам была адпраўленыя ў Каірскі музей. Я паспяшаў у Каір, але спазніўся: усе знаходкі на запатрабаванне археолага Марыета-бея былі адасланыя ў Луўр. Я накіраваўся сюды, і тут, у егіпецкай залі, амаль праз чатыры тысячы гадоў, я зноў пабачыў Атму і пярсцёнак, які так даўно шукаў.

Але як я мог дакрануцца да іх? Як я мог займець да іх доступ? Мне пашчасціла, што месца служкі музея было вольнае. Я пайшоў да дырэктара, упэўніў яго, што шмат ведаю пра Егіпет. У імпэце нагаварыў лішняга. Ён адзначыў, што мне больш пасавала б пасада прафесара, а не кансьержа. Маўляў, я ведаю больш за яго. Толькі некалькі грубых памылак, дапушчаных мной назнарок, пераканалі яго, што ён пераацаніў мае веды. Тады ён дазволіў мне перанесці мае рэчы ў гэтую каморку. Гэта мая першая і апошняя ноч тут.

Вось уся мая гісторыя, містэр Вансітарт Сміт. Мне больш няма чаго дадаць. Сёння вы бачылі твар жанчыны, якую я кахаў цэлую вечнасць. У вітрыне было шмат пярсцёнкаў, таму я мусіў іх праверыць на плаціну, каб быць пэўным, што гэта менавіта той, што мне патрэбны. Аднаго позірку на пярсцёнак мне хапіла, каб заўважыць, што атрута яшчэ ўнутры, і я нарэшце змагу скінуць з сябе цяжар праклятага здароўя, якое для мяне горш за самую цяжкую хваробу. Я ўсё расказаў. Мне стала лягчэй. Вы можаце расказаць маю гісторыю, а можаце захаваць у таямніцы. Як вам будзе заўгодна. Я мушу вам падзякаваць за тое, што вы выслухалі мяне. Я быў нікчэмным чалавекам, не пераймайцеся на мой конт. Вось дзверы. Яны выходзяць на вуліцу Цівалі. Дабранач!

Ангелец азірнуўся. Нейкі момант у дзвярным вушаку яшчэ была бачная танклявая постаць Сосры. Затым дзверы бразнулі, цяжкі скрыгат клямкі парушыў начную цішу.

На другі дзень пасля вяртання ў Лондан містэр Джон Вансітарт Сміт пабачыў у Таймс кароткую нататку пад назвай “Дзіўнае здарэнне ў Луўры”.

“Сёння раніцай у егіпецкай зале Луўра быў знойдзены труп музейнага служкі, што ляжаў на падлозе, абдымаючы мумію. Абдымкі былі настолькі моцныя, што ахове давялося прыкласці нямала высілкаў, каб раз’яднаць іх. Адна з вітрынаў, у якой захоўваліся каштоўныя пярсцёнкі, была разрабаваная. Паводле меркавання паліцыі, гэты чалавек меў намер скрасці мумію з мэтай продажу прыватным калекцыянерам, але падчас злачынства ў яго здарыўся сардэчны прыступ, які і стаў прычынай смерці. Гэта быў мужчына няпэўнага веку і дзіўнага выгляду. Як высветлілася, ён не меў нікога, хто мог бы аплакаць яго трагічную і заўчасную смерць”.