Читать «Кароткi шпацыр са станцыi (на белорусском языке)» онлайн - страница 2

* Чатнi - iндыйская прыправа да мяса.

- Мы больш гэтым не гандлюем. Адзiнае месца, я думаю, дзе вы зможаце гэта купiць, дык у краме Лiдзii Браўн. Вы ж ведаеце "Тэк-рум"? Усё ў "Тэк-рум" было найвышэйшай якасцi.

Фрэнсiс Кiнг накiраваўся адразу ў "Тэк-рум", i ў яго хапiла сiлы падняцца па трох прыступках. Крама была ярка асветленая трыма матавымi лямпамi-шарамi, што звешвалiся са столi, але калi ён увайшоў, дык нiкога не ўбачыў. Потым з пакоя, недзе ў глыбiнi крамы, выйшла Лiдзiя Браўн.

- Прывiтанне, Фрэнсiс, - сказала яна. - Што-небудзь здарылася?

Ён кiўнуў.

- Я не ведаю, што такое. Захацелася прысесцi на хвiлiну.

- Вып'еш шклянку вады? Брэндзi? Можа, паклiкаць доктара?

- Я проста хачу пасядзець хвiлiнку. Нiчога асаблiвага. Гэта не сардэчны прыступ.

- Я прынясу табе брэндзi, - сказала яна.

Ён сеў, расхiнуў палiто, зняў капялюш, пальчаткi i паклаў iх на прылавак. Яна вынесла з бакавога пакоя кiлiшак брэндзi i, пакуль ён пiў, апусцiла жалюзi.

- Я ўсё роўна збiралася iх апусцiць, - сказала яна i стала перад iм, склаўшы на грудзях рукi, паглядаючы паверх акуляраў.

- Каб толькi ты магла паглядзець на сябе збоку, - сказаў ён.

- Калi ўвайшоў, ты не быў такi бадзёры. Што ты сёння еў у абед?

- Ужо другi чалавек у мяне пытаецца пра гэта. Я заснуў у цягнiку, i Джо Дайберт задаў мне гэта ж пытанне. Рагу з вустрыц, яблычны пiрог, два кубкi кавы. Тое, што я ем кожную пятнiцу вось ужо трыццаць гадоў, апрача тых, што адбыў на вайне. А што ты ела, Лiда?

- Бутэрброд з курыцай i шклянку малака. А што?

- Не ведаю. Дай, думаю, спытаюся. Ты ж у мяне спыталася.

Яна села ў крэсла насупраць яго i закурыла цыгарэту.

- Нiхто не паверыў бы, што першая наша размова пасля столькiх год будзе пра тое, што мы елi ў абед.

- Што ж, я думаю, праз столькi гадоў гэта адзiнае, пра што мы можам пагаварыць.

- Ты маеш рацыю. Ну, як сябе адчуваеш?

- Шмат лепш, дзякую. Я пайду, не хвалюйся.

- Не спяшайся. Мне няма чаго рабiць да сямi.

- А потым што робiш?

- Што?

- Я зусiм не цiкаўны. Мне часта хацелася ведаць, што ты робiш, калi не займаешся справамi.

- Вельмi мiла, Фрэнсiс. Гэта мяне кранае.

- У цябе добрая крама, - сказаў ён.

- Мне ён падабаецца.

- Справы, напэўна, iдуць добра.

- Даволi добра. Гандаль на каляды нiколi не быў такi паспяховы, як сёлета.

- Я рады за цябе.

- Роўз дапамагла, - сказала Лiдзiя Браўн.

- Няма патрэбы мне пра гэта гаварыць. Аплочваю чэкi я. Чаму ўсмiхаешся?

- Адзiная сувязь памiж намi было тваё прозвiшча ўнiзе чэка. Фрэнсiс Д. Б. Кiнг. Фрэнсiс Д. Б. Кiнг. Я памятаю, часта пiсала, "мiстэр i мiсiс Кiнг", каб ведаць, як гэта будзе выглядаць. Лiдзiя Б.Кiнг. Мiсiс Фрэнсiс Д.Б.Кiнг. Л.Б.К. Я думаю, усе дзяўчаты робяць тое самае.