Читать «Грыфон (на белорусском языке)» онлайн - страница 2
Алесь Аркуш
- Параза! - вымавiў, як стогн, Хто адчынiў у ночы дзьверы? Якiя духi, людзi, зьверы? Хто выпусьцiў цябе, Грыфон?
"Нам ад наступстваў не ўцячы". Ўзгадаў я ранiшнiя словы i сябра постаць, вочы, бровы, i папярэджаньне ўначы.
У дзьверы бiў, бы страцiў клёк, крычаў у роспачным бясьсiльлi, i толькi ў Кiеўскай Сафii Забiўся сьвечкi матылёк.
8
Я кепскiм вучням быў, Вялес, ня спраўдзiў я твае надзеi. Чужое рэха будзiць лес, ад гукаў сэрца ледзянее,
i жэглiшча зьнiкае сьлед, вятрыска воблака разьвее. Няма Яго - i Ён паўсюль: шкрабецца мышшу пад ялiнай,
у дрогкiм поступе казуль, у дотыке бiблейскай глiны. Я ведаю: Ён побач, тут, чакае новае радзiны.
Глядзiць таемна птах-груган, матыль аб шкло упарта б'ецца, зьмяя ахоўвае курган, буслы ляцяць дамоў праз Грэцыю
у кожнай зьявы пэўны знак, любвi маленькая фартэцыя.
9
Грыфон па небе не ляцiць, смуга наўкол i дзьме вятрыска. Нi Грунвальд, нi Барадзiно, Каршун нi высака, нi нiзка.
Нi Ватэрлё, нi Сталiнград, нi перамога, нi параза. Ёсьць выканаць каму загад, няма каму змагацца разам.
Няма сьвятла ў тваiм вакне, Смуга наўкол i дзьме вятрыска. Так не бывае на вайне нi ворага, нi абелiска.
Ды зорка блiсьне сярод хмар, ды голас Вялеса падасца. Я запалiў кажан-лiхтар... Нiколi Полацак ня здасца.
1995 г.