Читать «Блiзкасць (на белорусском языке)» онлайн - страница 24

Люлю".

- Бедны мой П'ер.

Рырэта ўзяла яго за руку.

- А ведаеце, - сказаў П'ер, - я больш якраз шкадую яе. Ёй так было трэба трошкi паветра, сонца. Але... калi ўжо яна сама так рашыла... Мацi ж рабiла мне жудасныя сцэны, - прызнаўся ён. - Вiла належыць ёй, а не мне, яна нi за што не хацела, каб я ехаў туды з жанчынай.

- Вунь... - прамовiла Рырэта здушаным голасам, - вунь што. Дык значыць значыць, усё выдатна, усе задаволеныя!

Яна выпусцiла П'ераву руку i чамусьцi адчула горкае расчараванне.