* * *Яшчэ будуць харошыя светлыя дніІ праскача па ўзгорках на белым каніМаладая жанчына ў чырвоным плашчы,Быццам бы мой анёлак, які ПугачыДля мяне беражэ, каб журботны не быўІ каб з комінаў хат дым асенняй журбыУ нябёсы да мамы няспешліва плыўІ знікаў у вачах маёй мамы сівой,Што заўсёды цяпер будзе жыць нада мнойРодным небам, дзе зараз аблокі й дажджы,Родным полем, дзе зараз балота й глыжы,Па якіх я іду, як выгнаннік, якомуАніколі цяпер не прыйсці ўжо дадому,Бо нікога ўжо дома няма і не будзе,Але ўсё ж вы мне верце, журботныя людзі,Яшчэ будуць харошыя светлыя дні,І праскача па ўзгорках на белым каніМаладая жанчына, як мама мая,Хоць яе ўсё ж адзін буду бачыць тут я…8.11.2012
