Читать «Россия, Польша, Германия: история и современность европейского единства в идеологии, политике и культуре» онлайн - страница 263

337

Ochmann. T. 3. 154. Dyskurs pana Leszczyńskiego kanclerza wielkiego koronnego de abdicatione Regni Króla JMci i jeżeli nastąpi jako sobie w niej postąpić, wydany in Anno D[omini] 1668 [po 12 VI] 1668.

338

О российской кандидатуре на польский престол после смерти короля Михала Вишневецкого см.: Kulecki M. Wygnańcy ze wschodu. Egzulanci w Rzeczypospolitej w ostatnich latach panowania Jana Kazimierza i za panowania Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Warszawa, 1997. S. 70–76.

339

Ochmann. T. 3. 111. Projet de m[onsieur] Pactz (Krzysztof Zygmunt Pac, kanclerz w. lit.) Varsovie le 1 Mai 1665, Copie XXI, 43 [1 V 1665]; ibidem. 156. Respons jm. p. kasztelana liwskiego (Adama Oborskiego) p. Łuszczewskiemu (Wojciechowi, adherentowi Lubomirskiego, występującemu w jego imieniu na procesie w 1664 r.) [1668].

340

Ochmann. T 1. 35. [Stefan Koryciński]. Zdanie jmci pana kanclerza wielkiego koronnego około Rzeczypospolitej in Octobre 1656 [X 1656]. S. 165.

341

Zwycięstwa Konstantego Ostrogskiego i Jana Świerczeńskiego w czasach Zygmunt I // Pisma pierwszego bezkrólewia. 32 b: Dialogi de regis Poloniae electione. Dialogus I. S. 668; Ochmann. T. 1. 29. Oświecenie tępych oczu synów koronnych i W. Ks. Litewskiego w ciemnej chmurze rebeliej schizmaty-ckiej będących [1653]. S. 123. Авторы смешивают данные о численности войск в военных походах и кампаниях разных лет. Так, победоносная для Польши кампания против 200-тысячной московской армии имела место не в правление Василия III Шуйского, а в правление Ивана IV Грозного в 1579 г. В равной мере приводятся неправдоподобные сведения о потерях с обеих сторон.

342

Ochmann. T 2. 62. Явно не соответствует действительности, содержащаяся в двух рассказах [конца 1661] история (S. 38–39) о приеме императором Священной римской империи и отправке в Россию нескольких десятков знатных московских пленников, присланных польским королем ко двору римского папы. Этот исторический анекдот с выражением обиды на Апостольскую столицу и папу Льва X (Джованни Медичи) почерпнут у Бернарда Ваповского. См.: Wapowski Bernard. Fragmentum Sigismundi senioris, regis Poloniae, res gestas. // Kromer M. Polonia sive de origine et rebus gestis Polonorum libri XXX. Köln, 1589. S. 556.

343

Sully de Bethune Maximilien. Memoires des Sages et royales Oeconomies d’Etat. Nouvelle Collection des Memoires relatifs l’Histoire de France. Paris, 1854. Vol. 16–17.

344

Pisma rokoszowe. T. 2. LXV. S. 294. („Naród marny, niewolej przywykły”).

345

Pisma rokoszowe. T. 3. XXIV. S. 69 („potężni, dostatni choć głupi nieprzyja-ciele”).

346

Pisma pierwszego bezkrólewia. XXV. Gdyby panowie Polacy cesarza albo Niemca obrali, toby na nie przyść musiało. S. 361.

347

Pisma rokoszowe. T. 2. X. S. 341; XXXVI. S. 197; XL. S. 259.

348

Ochmann. T. 1. 30. S. 133–134; T. 1. 35. S. 159; T. 2. 157. S. 280.

349

Bokszański Z. Op. cit. S. 102; Eisenstadt S.N, Giesen B. T e Construction of Collective Identity. maszynopis.

350

Pisma pierwszego bezkrólewia. I. Ad equites legatos[…] oratio. S. 137. (Qualem opulentisssimum Magnum Moschorum Ducem esse scimus et vicinum habemus, dominatu, imperio, divitiarum copia et magna equitum exercitu abun-dantem, gloria belli excellentem, omni apparatu rerum splendidum atque toto orbe fama illustrem).