Читать «Между Средиземноморьем и варварским пограничьем (Генезис и трансформация представлений о власти в королевстве франков)» онлайн - страница 123

Дмитрий Николаевич Старостин

268

Wood I.N. The Merovingian Kingdoms. R 182.

269

Bergmann W. Die Formulae Andecavenses, eine Formelsammlung auf der Grenze zwischen Antike und Mittelalter // Archiv für Diplomatik. 1978. Jg. 24. S. 1–53.

270

Glasson E. Histoire du droit et des institutions de la France. P., 1888. T. 2. Époque franque. P. 243; Fahlbeck P.E. La royauté et le droit royal franc durant la première période de l’existence du royame (486–614). Lund, 1883.

271

Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 245. Или «германским»: Viollet P. Histoire des institutions politiques et administratives de la France: en 31. P., 1890. P. 199.

272

Grig. Tour. Hist. 5; 26, 28.6; 37.9; 13, 14.10; 19.

273

Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 246.

274

Ibid.

275

Viollet P. Histoire des institutions politiques et administratives de la France. P. 223.

276

Fahlbeck P.E. La royauté et le droit royal franc durant la première période de l’existence du royame (486–614). P. 52, 125; Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 264.

277

Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 248.

278

Ibid. T. 2. P. 273.

279

Ibid. T. 2. P. 249.

280

Ibid. T. 2. P. 253.

281

Grig. Tour. Hist. 5; 18. 7; 16; Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 258.

282

Fouracre P. “Placita” and the Settlement of Disputes in Later Merovingian Francia // The Settlement of Disputes in Early Medieval Europe / Ed. by W. Davies, P. Fouracre. Cambridge, 1986. P. 23–43.

283

Bergmann W. Untersuchungen zu den Gerichtsurkunden der Merowingerzeit // Archiv für Diplomatik. 1976. Jg. 22. S. 49; Fouracre P. “Placita”. P. 30.

284

Fouracre P. “Placita”. P. 30.

285

Classen P. Kaiserreskript und Königsurkunde: Diplomatische Studien zum Problem der Kontinuitat zwischen Altertum und Mittelalter. Thessalonike, 1977. S. 153, 184–187.

286

Fouracre P. “Placita”. P. 25.

287

Bergmann W. Untersuchungen. S. 49.

288

KaserM. Das romische Privatrecht. Bd. 2. S. 18–19.

289

Classen P. Kaiserreskript und Konigsurkunde. S. 153, 184–187.

290

Jones A.H.M. The Decline of the Ancient World. Burnt Mill, 1966. P. 182. Аркадий: Cth.1.2.11 “Rescripta ad consultationem emissa vel emittenda, in futurum his tantum negotiis opitulentur, quibus effusa docebuntur”; Гонорий: CTh 10.10.22 “Divi patris nostri statuta rénovantes aeterna lege sancimus officium palatinum quinquaginta auri libras de suis facultatibus exigi, si prius allegari divalia rescripta permiserit, quam delator in iudido fuerit constitutus”. CJ 1.19.7 “Rescripta contra ius elicita ab omnibus iudicibus praedpimus refutari, nisi forte aliquid est, quod non laedat alium et prosit petenti vel crimen supplicanti indulgeat”

291

Honoré T. The Making of the Theodosian Code // Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte, Romanische Abteilung. 1986. Jg. 103. S. 133–222.

292

Wormald P. Lex scripta and verbum regis: Legislation and Germanie Kingship, from Euric to Cnut // Early Medieval Kingship / Ed. by RH. Sawyer, I.N. Wood. Leeds, 1977. P. 138.